Ben isterim ki benim sevdiğim insan bir tek beni sevmesin.
Ve ben de bir tek beni sevmediğini göreyim ki, nasıl sevildiğimi de bileyim isterim.
Benim sevdiğim insan, kuşları da çok sevsin.
Öyle sevsin, öyle sevsin.
Marketten alışveriş yaparken, onlara da bir paket bulgur almadan eve dönmesin.
Kış günü onlar için makarna pişirsin.
Bir de kolay yesinler diye üşenmesin, vermeden evvel didiklesin.
Sevindirsin ve sevindirdikce de sevinsin.
Çoktandır giymediği kışlık ceketini yıkayıp kurutmak için yarım gününü apartmanının çamaşırhanesinde geçirsin.
Çünkü onu hediye edeceği yoksulun gözlerindeki parıltıyı görebilmeyi her şeyden çok istesin.
Balkonunda yetiştirdiği gül fidanını da çok sevsin.
Kırılmış bulduğunda bir tomurcuğunu telaşlansın.
Yüreği o dalın acısını hissetsin.
Telefona sarılsın o panikle.
Bana “canımmm bu tomurcuğu nasıl yaşatabilirim” desin.
Ve tomurcuk gülünü açtırıncaya değin, bir bardak su içerisinde onu gücü yettiğince beslesin.
Benim sevdigim insan, bir tek beni sevmesin.
Ki beni de cinsiyetinden evvel, insanlığıyla benimsesin.
Alıntı
