Yitirdim umut kırıntılarımı Sevgimi, neşemi, bütün varımı Çaresiz bir yokluğun içindeyim Gömdüm içime yıkıntılarımı...
Kısa Şiirler
Ne bir anlayışlı el, ne bir dost bakış Biraz ümit, biraz hayal sonra...
Bugün bütün iyi kalpliliğim üzerimde Cümle düşmanlarımı affettim Yediğim meyvalardan Kokladığım çiçeklerden af diliyorum ...
İstemem söyleme bir tek kelime Sen de eller gibi adımı unut Değmesin artık hiç...
Beni ta kalbimden vurdu gidişin, Bütün umutlarım ağır yaralı. Aklımdan çıkmıyor veda edişin, Büyün...
Dün gece uzun uzun Seni andım ağladım. Sonu yok yolumuzun Ona yandım ağladım.
Yıldırımlar düştü güvendiğimiz dağlara Hep boş çıktı sarıldığımız eller Hep taş çıktı inandığımız...
Bu böyle sürüp gitmeyecek biliyorum Bir sabah, Bir dilencinin avuçlarına bırakacağım kendimi. Kim ne...
En korkunç uçurumlardan bırakmak kendimi Ya da en yüksek tepelerden En uçsuz bucaksız denizlere...
Şimdi bir düşün Kim itti bizi bu kör olası ayrılığa? Kim itti bizi bu...