Bazen yalnız olmak istersin,
Kaçmak, ardına bakmadan.
Kendinden bile uzaklaşmak.
Kim bilir?
Sessiz sakin bir yer.
Belki bir dağ başı,
Dağın zirvesi,
Belki bir ova.
Haykırırsın avaz avaz.
Yalnız sen ve doğa.
Söyleyemediklerini,
Hüsranlarını anlatırsın.
Kırgınlıklarını,
Hasretini,
Uçan kuşa,
Gökteki yıldıza,
Akan dereye, haykırırsın.
Egoları, bencilliği,
Görmeyen gözleri,
Duymayan kulakları,
Hissetmeyen yürekleri,
Şikayet edersin boşluğa.
Haykırırsın dağlara.
Anlaşılmayı beklersin, nafile.
Kendine kalırsın, tek başına.
Neylersin.
Semra Özüpek Topsac

Bir yanıt yazın