Herkesin o kadar ilgiye, sevgiye ihtiyacı var ki.
Yaşın bir önemi yok, çocuk gibi sevilmek isteğimiz baki. 
Sıcak bir bakışa, dost bir sohbete, 
Samimiyetle omzumuza dokunarak telkin edecek dürüst insanlara ihtiyacımız var. 
Tam düşerken tutacak; sizin duygularınıza, düşüncelerinize, saygı duyacak, kafanız karıştığı zaman size sakince öneri sunabilecek, ruhunun olgunluğuna ermiş insanlar olmalı. 
Bu yaşam kargaşası, bencilliğin moda olduğu çağda. 
Yaşarken yalnızlığı tercih etmemizin sebebi güven duygumuzun bitmesinden olsa gerek. 
Yoksa kalabalıklar içinde olup ta yalnızlık bir tercih olmamalı. 
Bizi anlayabilen insanlar olsaydı, duvarımız bu kadar yüksek olmazdı..
GültenAlp

Bir yanıt yazın