Her ne kadar aynı kaynaktan gelmiş olsak da, hepimiz farklı yaratılmışız.
Keşfedilmiş ya da keşfedilmeyi bekleyen yeteneklerimizle hepimiz eşsiziz.
Kendi değerimizi farkında olmayı önce Tanrıya, sonra kendimize borçluyuz.
Hiçbirimiz tesadüfen burada değiliz, hepimizin hayattan beklentileri ve düşleri var.
Onlar bağlıyor bizi hayata, hayallerimiz ve umutlarımız…
Hayattan ne bekliyorsak bekleyelim, önce kendi değerimizin
farkında olup, onu hak ettiğimize inanalım.
Yakınıyoruz ya bazen, insanlar değerimizi bilmiyor diye,
özellikle en yakınımızda olanlar.
Sevdiklerimiz, eşimiz, çocuklarımız…
Özellikle biz kadınlar, çoğu kez kendi hayatlarımızdan vazgeçiyoruz sevdiklerimiz uğruna.
Gene de değerimiz bilinmiyor.
İnsanlardan “bana değer ver” diye talepte bulunamayız.
Biz kendimize değer vereceğiz, kendimize saygı duyacağız önce.
Onlar da o enerjiyi hissedecekler o zaman.
Siz kendi ellerinizle teslim etmedikçe, hiç kimse kendinize olan saygınızı, öz değerinizi sizden alamaz.
Yaşamla ve kendinizle olan bağınızın kopmasını istemiyorsanız, kendi değerinizi, eşsizliğinizi farkında olun.
Güzin Yeğin.

Bir yanıt yazın