Adam dediğin yüce gönüllü olacak
Öyle her koşana, her zorlayana açmayacak yüreğinin kapılarını
İki cicim bicime kanmayacak
Duygusal karmaşalarda hata üstüne hata yapmayacak.
Adam dediğinde izzet–i nefis olacak
Midesi değil, yüreği geniş olacak
Bacım dediğine meyil etmeyecek
Yar dediğini sahiplenecek
Öyle kazanında her şey kaynamayacak
Acıyı da mutluluğu da Allah’ına kadar yaşamayı bilecek adam
dediğin
Sevmeyi bilecek adam dediğin
Aşkın belden aşağıda değil; sol yanında olduğunun farkında olacak
Ruhundaki tek korku; sevdiğini incitmek, kaybetmek olacak
Yar yâdına düşende yaprak gibi titreyecek
Adam dediğin haysiyetli olacak
‘’Ben erkeğim yaparım!’’, demeyecek
Namusun bacak arasında değil; yürekle beyin arasındaki o devasa arena da olduğunu
bilecek
Sapla samanı karıştırmayacak
Yürekte başka, parmakta başka yüzük tanımayacak
Bir gönüle, iki Leyla sığdırmaya kalkacak kadar aptal olmayacak
Can Yücel
 

Bir yanıt yazın